Hoi pap,

Vandaag is het weer zes november. Achttien jaar geleden verdeelde die datum mijn leven in een ‘voor’ en een ‘na’. Dat komt omdat jij toen doodging. Hoewel je nooit ver bij me vandaan voelt, en ik nog elke dag met onvoorwaardelijk veel liefde aan je denk, had ik je toch graag wat langer bij me gehad.

Er komt op 1 december a.s. trouwens een nieuwe lp/cd van je uit. Beschikbaar via alle, hier op Aarde, daarvoor bestemde kanalen. Had je niet gedacht hè!? Eric en ik hebben, zoals je ooit beoogde, je thuis opgenomen stukken eindelijk voorzien van bas, drum en gitaarpartijen. ‘Dat werd tijd’, hoor ik je denken… Sorry dat het zo lang duurde pa, maar eerder lukte gewoon niet. We zijn hartstikke blij met het resultaat en hopen dat jij er ook trots op bent.

Tijdens het opnameproces in de studio voelde het alsof we weer met z’n drieën aan het spelen waren. Jij in trance achter de piano, sigaret smeulend in de asbak en je ‘slempie’ binnen handbereik. Wij nauwgezet volgend, want je moest alert blijven als jij speelde. ‘Altijd alles geven en spelen alsof het de laatste keer is, binkies!’ Zo benaderde jij elk optreden weer opnieuw.

Hoewel het best een klus was hoorden we ook weer waarom jij gewoon de allerbeste in je genre was. Je timing, het doseren en ‘weglaten’ van noten, de swing… En alles klonk zo verdomd licht en ‘effortless’. Boogie-woogie, Jazz & Blues zoals alleen jij dat kon. Mocht je wifi daar een beetje ok zijn, kun je hier alvast luisteren naar het openingsnummer 'Cruisin' with my Kids':  https://youtu.be/1FQWgxTH88M De rest van het album stralen we je t.z.t. toe. Het was weer fijn samen te spelen en wie weet maken we in de toekomst nog een 'Legacy II', ok?

Dag lieve pap. We zien elkaar weer.

Ruben