Dit 'pedalenbakje' heb ik sinds 2000 en werd gebouwd door Jaap Booy die het niet langer meer kon aanzien dat ik de kabeltjes van mijn pedalen 'lostrapte' en/of pedalen van het podium schopte. Hoewel ik nooit geïnteresseerd ben geweest in ingewikkelde, uitgebreide switch-constructies en/of grote pedalboards, hebben er evengoed honderden pedalen in dit bakje gezeten, getuige de vele schroefgaten. De laatste jaren hou ik het steeds simpeler met als resultaat; een beter geluid. In 2024 ziet het er als volgt uit: Dunlop Cry Baby Wha Wha -> 1982 'Made in Japan' Boss SD-1 (true-bypass en een van mijn allereerste overdrives!) -> Dunlop Echoplex Delay. Klaar. Hoe meer pedalen je tussen de gitaar en versterker zet, hoe slechter het geluid wordt. Tenzij je switchers gebruikt uiteraard, maar daar heb ik dus, zogezegd helemaal geen zin in. In de studio zet ik achter deze mega-keten soms een Korg SDD3000.