Ik kreeg via mijn vriend Richard Vrieze van de Fellowship of Acoustics in Dedemsvaart kreeg een email met daarin de vraag of ik eventueel interesse had in een oude jaren zestig Marshall versterker.

Ja. Dat heb ik. Altijd. Ook al heb ik al twee Marshall '68 Plexi 100 watters.

Want...

Die jaren zestig Marshall buizenversterkers hè... Die hebben 'dat iets'. Dat magische, 'scheurend papier' geluid dat, in mijn oren althans, nooit meer gereproduceerd is. Ook niet door Marshall zelf. Die specifieke glazige, heldere warme 3D klank. Onverslaanbaar, onbewust herkenbaar, de 'Holy Grail' R&R versterker.

Denk aan het geluid van Hendrix, Van Halen, AC/DC, Gary Moore, Slash, Ten years After, ZZ Top, Peter Green etc. Dichter bij huis; Ad Vandenberg, Eelco Gelling, Jan Akkerman. Die sound was het, is het en blijft het voor mij.

Nader onderzoek leerde mij dat het ging om een 1968 50 watt Plexi. Notabene qua serienummer slecht een paar cijfers verwijderd van Jeff Beck zijn magische 50 watt Marshall. Onmogelijk om te vinden.

Binnen een paar uur stond ik in hartje Rotterdam. Een half uur later was ie van mij. 🥳

Extra gitaarnerd details: 50 watt, Plexiglas panelen, 'laydown' PT (!), 784 139 OT, mustard caps, Bulgin plug, gold logo, geen gaten, board 100% origineel, cosmetisch; 9/10. Uniek. Wow.

Daar word ik dus heel erg blij van! 🎉🎸

Einde nerd-bericht.